درود
چقدر دوست داشتم يک نفر از من مي پرسيد: چرا نگاه هايت انقدر غمگين است؟! چرا لبخندهايت انقدر بي رنگ است؟! اما افسوس...
هيچ کس نبود هميشه من بودم و من و تنهايي پر از خاطره اري با تو هستم با تويي که از کنارم گذشتي و حتي يک بار هم نپرسيدي چرا چشم هايت هميشه باراني است؟